Ferîdüddîn Genc-i Şeker, Hindistan’da yetişen Çeştiyye evliyâsının büyüklerinden olup adı Ferîdüddîn Mes’ûd’dur. Ferrûh Şâh Kâbilî neslinden, Celâleddîn Süleymân’ın oğludur. Kendisini küçük yaşlarda iken ilim ve tasavvufa verip, evliyalık yolunda ilerlemek için çok gayret gösteren Ferîdüddîn Genc-i Şeker, İslâmın mârifet bilgilerini Hindlilere öğreten, feyzlerini bu kıta müslümanlarına sunarak, onlara büyük hizmetler eden Hâce Muînüddîn-i Çeştî hazretlerinin halîfesi Kutbüddîn-i Bahtiyâr’ın bereketli feyzleri ile yetişmiştir. Ferîdüddîn Genc-i Şeker, yirmi beş sene kadar Acûzân’da ibâdet, tâat ve irşâdla meşgul olup, yalnız Acûzân halkının değil, Pencab kabilelerinin de İslâm’a girmesine vesile olmuştur. 569-571 (1173-1175) yılları arasında doğduğu konusunda ihtilaf olan Ferîdüddîn Genc-i Şeker, 1265 (H.664) senesinde vefat etmiştir. Eserleri arasında, Bahtiyâr Kâkî’nin sohbetlerini içeren Fevâidü’s-sâlikîn adlı bir eser, öğrencileri tarafından sözlerini içeren Esrârü’l-evliyâ ve Râhetü’l-kulûb melfûzât türünde iki eser bulunmaktadır.