Bağlanma

Güvenli bağlanan çocukların ne kadar ağladığı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, güvenli bağlanma gösteren çocukların özellikleri hakkında bilgi verilebilir. Güvenli bağlanma gösteren çocuklar, ebeveynlerinden ayrıldıklarında tepki gösterebilirler, ancak geri döndüklerinde rahatlıkla sakinleşirler. Bağlanma sorunları yaşayan çocuklar, ebeveynlerinden sık sık ayrılmak zorunda kalmış olabilirler.

Çocuklarda güvenli bağlanma, genellikle 0-2 yaş arasında başlar. İlk 0-6 ay: Bebek, temel ihtiyaçlarının karşılanmasına odaklanır ve göz teması, kucağa alınma, ses tonu gibi tepkilerle bağlanma davranışları sergiler. 6-12 ay: Bebek, özellikle anne gibi düzenli bakım veren kişiye daha fazla yönelir ve ayrılık kaygısı ile yabancı korkusu gelişir. 12-24 ay: Bağlanma tarzı netleşir ve yürümeye başlayan bebek, dünyayı keşfederken sürekli "geri dönülecek güvenli bir yer" arar. Güvenli bağlanmanın oluşması için, bebeğin fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarının doğduğu andan itibaren karşılanıyor olması gerekir.

Bağlanma stilleri dört ana kategoriye ayrılır: 1. Güvenli Bağlanma: Bireyler, yakın ilişkiler kurmakta sorun yaşamaz, kendilerini değerli görürler ve terk edilmekten korkmazlar. 2. Kaygılı Bağlanma: Kişiler, sürekli reddedilme ve terk edilme korkusu yaşar, partnerlerine karşı aşırı hassas ve bağımlı davranışlar sergilerler. 3. Kaçıngan Bağlanma: Bireyler, yakınlık ve bağlılıktan kaçınma eğilimi gösterir, duygusal ifadelerden uzak dururlar. 4. Kaygılı-Kaçıngan Bağlanma: Bu stile sahip kişiler, kendi değerlerini sorgularken ilişkilerinde partnerlerine karşı aşırı bağımlı bir tutum sergileyebilirler. Bağlanma stilleri, çocukluk dönemindeki ebeveynlerle olan etkileşimlere dayanarak şekillenir ve yetişkinlikte romantik ilişkileri etkiler.

"Pianc bağlanma modeli" hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, bağlanma teorisi hakkında genel bilgi mevcuttur. Bağlanma teorisi, bireyin başka bir kişiye yakınlık hissetme eğilimi ve bu kişi yanında olduğunda kendini güvende hissetmesidir. Üç temel bağlanma stili vardır: 1. Güvenli bağlanma: Bireyler duygularını rahatça ifade eder, yakınlıktan korkmaz ve ihtiyaç duyduğunda destek arayabilir. 2. Kaçıngan bağlanma: Bireyler bağımsızlıklarına önem verir, yakınlıktan kaçınır ve başkalarına güvenmekte zorlanır. 3. Kaygılı bağlanma: Bireyler partnerlerine yakın olmak ister ancak terk edilme korkusuyla sürekli endişe duyarlar.

Köpeğin sizi sevmesi için şunlar yapılabilir: Sağlıklı bir ortam sağlamak. Oyun oynamak. Eğitmek. Ödüllendirmek. Şefkat göstermek. Yürüyüşe çıkarmak. Her köpeğin farklı bir karaktere sahip olduğu ve farklı sevgi biçimlerini tercih edebileceği unutulmamalıdır.

Aşk ve meşk işleri, genellikle karşılıklı ilgi ve çekim ile başlar. Meşk terimi, sanatsal bir öğrenme sürecini ifade eder ve bu bağlamda, iki insanın birlikte geçirdikleri zamanın kalitesini arttırma çabası olarak düşünülebilir. Dolayısıyla, aşk ve meşk işlerinin başlaması, birlikte yapılan aktivitelere özen gösterme ve duygusal bağı güçlendirme ile de ilişkilendirilebilir.

Bireysel ve ilişkisel bağlamda algılanan partner duyarlılığı (APD), kişinin ihtiyaç duyduğu anlarda romantik partnerinin onu ne kadar anladığını, değer verdiğini ve ilgi gösterdiğini değerlendirdiği bir süreçtir. APD'nin önemli sonuçları şunlardır: - Psikolojik ve fiziksel esenlik: Yüksek APD, iyilik halini ve uyku kalitesini olumlu etkiler. - Benlik düzenleme: APD, bireyin başarıya ulaşma veya başarısızlığı telafi etme süreçlerine katkıda bulunur. - İlişkisel işleyiş: Yakınlık, güven ve cinsel ilgi gibi duygu ve düşüncelerin ortaya çıkmasında APD önemli bir yere sahiptir. APD, bağlanma kuramı ve öz-belirleme kuramı gibi birçok kuramsal yaklaşımda da vurgulanmaktadır.

Güvenli bağlanma modeli, bağlanma kuramına göre, bebek ile bakım veren kişi arasında oluşan ve bebeğe güvenlik duygusu sağlayan duygusal bağı ifade eder. Güvenli bağlanan bireylerin özellikleri: - Yakın ilişkilerde rahat davranabilirler. - Yalnız kaldıklarında kendileriyle kaliteli zaman geçirebilirler. - Zorluklarla başa çıkabilmek için kendilerine özgü stratejiler geliştirebilirler. - Çatışmaları yönetebilirler. - Özgüven ve özsaygı sorunlarını nadiren yaşarlar. Bu bağlanma modeli, bireyin duygusal ve fiziksel olarak güvende hissederek büyümesi ve başkalarıyla sağlıklı bir şekilde ilişki kurabilmesi anlamına gelir.

Yetişkinlerin öz şefkat, bağlanma stilleri ve psikolojik iyi oluş özelliklerinin incelenmesi, bireylerin duygusal sağlıklarını ve ilişkilerini anlamak için yapılan bir araştırmadır. Öz şefkat, kişinin kendisine karşı anlayışlı ve yargılayıcı olmayan bir tutum sergilemesini ifade eder ve psikolojik iyi oluş ile olumlu ilişkilidir. Bağlanma stilleri, çocukluk döneminde ebeveynlerle kurulan bağların yetişkinlikte nasıl şekillendiğini açıklar. Dört temel bağlanma stili vardır: 1. Güvenli Bağlanma: Bireyler duygusal anlamda dengeli ve sağlıklı ilişkiler kurarlar. 2. Kaygılı Bağlanma: Bireyler sürekli onay ve ilgi bekler, terk edilme korkusu yaşarlar. 3. Kaçınmacı Bağlanma: Bireyler duygusal yakınlıktan kaçınır ve mesafeli ilişkiler kurarlar. 4. Dağınık Bağlanma: Bireyler hem yakınlık ister hem de yakınlıktan korkarlar. Psikolojik iyi oluş, bireyin kendini sevmesi, potansiyelini harekete geçirmesi ve farkındalık sahibi olması gibi unsurları içerir.

Güvenli bağlanma modeline sahip çiftler şu şekilde davranır: 1. Bağlılık ve bağımlılık korkusu yoktur: İlişkiyi zor bir iş olarak görmezler ve bağlılıktan korkmazlar. 2. Duygularını rahatça ifade edebilirler: Duygularını ve ihtiyaçlarını partnerlerine açıkça ifade ederler. 3. Kıskançlık minimaldir: Kıskançlık gibi olumsuz duygular nadiren ortaya çıkar. 4. Empati ve çözüm odaklıdırlar: Sorunları çözmek için çaba gösterirler ve birbirlerinin hatalarını affederler. 5. Sağlıklı iletişim kurarlar: Etkili iletişim becerilerine sahiptirler ve çatışmaları iyi yönetebilirler.

İlişkinin başında yapışkan olmak normal kabul edilebilir, ancak bu durumun aşırıya kaçması ilişkide gerilim ve rahatsızlığa yol açabilir. Yapışkan davranış, sürekli mesajlaşma, partnerin nerede olduğunu kontrol etme, terk edilme korkusu ve her anı birlikte geçirme isteği gibi eylemleri içerebilir. Sağlıklı bir ilişki, bağımsızlık ve güven üzerine kuruludur. Eğer yapışkan davranış ilişki sorunlarına yol açıyorsa, bir uzmandan destek almak faydalı olabilir.

Annenin çocuğa bağlanma stili ile ebeveyn tutumu arasındaki ilişki şu şekilde özetlenebilir: Kaygılı bağlanma. Kaçıngan bağlanma. Bu ilişkiler, ebeveynlerin bağlanma stillerinin çocuk yetiştirme tutumlarını önemli ölçüde etkilediğini göstermektedir. Ayrıca, güvenli bağlanan annelerin kendilerini daha iyi ve yeterli ebeveynler olarak algıladıkları belirtilmiştir. Bu konuda daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki kaynaklara başvurulabilir: dergi.biruni.edu.tr; docs.neu.edu.tr; abakus.inonu.edu.tr.

Kaçınmacı bağlanma testi genellikle bir psikoterapi süreci içinde, klinik görüşmeler ve gözlemler aracılığıyla yapılır. Ayrıca, bağlanma stili testleri kullanarak da kaçınmacı bağlanmayı belirlemek mümkündür. Bazı kaçınmacı bağlanma belirtileri: - Duygusal veya fiziksel yakınlıktan ısrarla kaçınma; - Güçlü bir bağımsızlık duygusu; - Duygularını ifade etmekten rahatsızlık duyma; - Başkalarına güvenmekte zorlanma.

Bağlanmada üç temel kuramcı şunlardır: 1. John Bowlby: Bağlanma kuramının kurucusu olarak kabul edilir ve bağlanmanın biyolojik bir ihtiyaç olduğunu savunmuştur. 2. Mary Ainsworth: Bowlby'nin teorik çerçevesini genişleterek bağlanma stilleri kavramını geliştirmiştir. 3. Hazan ve Shaver: Bebeklikte gözlenen bağlanma stillerinin yetişkin romantik ilişkilerine nasıl yansıdığını ortaya koymuşlardır.