Bukalemun sendromu, psikolojide "environmental dependency syndrome" veya "mirror syndrome" olarak bilinir ve "Zelig sendromu" olarak da anılır 13. Bu sendroma sahip kişiler, farklı ortamlarda ve insanlarla etkileşime girdikçe fiziksel ve psikolojik olarak değişime uğrarlar 13.

Örneğin, siyahilerle konuşurken ten renkleri ve sesleri değişebilir, yahudilerle konuşurken sakal bırakıp saçlarını bukle bukle yapabilirler 13. Bu durum, kişinin dış görünüşünü kabul edilebilir bir biçime dönüştürme çabasıyla, genellikle düşük öz güven ve onaylanma ihtiyacından kaynaklanır 13.

Bu sendrom, Woody Allen'ın 1980'lerde çektiği bir filmle psikiyatriye girmiştir 4. Filmde, Leonard Zelig adlı karakter, yanında bulunduğu insanların özelliklerine bürünen, bu nedenle tıp için bir vaka ve toplum için eğlence kaynağı olan bir "bukalemun insan" olarak tasvir edilir 4.