Kırık Cam Teorisi, ilk olarak 1969 yılında Stanfordlu psikolog Philip Zimbardo tarafından ortaya atılan ve 1982 yılında sosyal bilimciler James Q. Wilson ve George L. Kelling tarafından makale olarak sunulan bir kriminolojik teoridir. Teoriye göre, denetimin olmadığı, sahipsiz ve bakımsız yerler görmezden gelinip önemsenmediğinde ve kısa sürede olumsuz davranışlara sebep olacak unsurlar ortadan kaldırılmadığında suç üretmeye açık ortamlar haline gelir. Bu teoriye dayanarak, New York gibi büyük şehirlerde polis teşkilatları, önce küçük suçların peşine düşerek suç oranını sıfıra yakın bir seviyeye indirmiştir. Kırık Cam Teorisi, iş dünyasında da uygulanarak, küçük gibi görünen detayların büyük sorunlara yol açabileceği vurgulanmaktadır.