Kırık Cam Teorisi, Amerikalı suç psikoloğu Philip Zimbardo'nun 1969 yılında yaptığı deneyler sonucu ortaya çıkan bir teoridir. Teoriye göre, düzen halindeki kamuya açık ortamlarda düzenin sürdürülmesi, daha ciddi suçların oluşmasını önler. Temel varsayımı: Bir ortamda küçük düzensizliklerin ve ihlallerin göz ardı edilmesi, daha büyük suçların ortaya çıkmasına zemin hazırlar. Teorinin örnekleri: - Terkedilmiş bir bina düşünüldüğünde, eğer camlardan hiçbiri kırılmamışsa, oradan geçen bir insanın yerden taş alıp camlardan birini kırmaya yönelme ihtimali düşüktür. - Bir kaldırımda çöp biriktiğinde, yakın zamanda bu çöpler daha fazla birikir ve diğer insanlar da çöplerini buraya atmaya başlar.