Yunus Emre'nin "Bana Seni Gerek Seni" şiiri, ilahi aşkın mutlak ifadesi ve dünyanın faniliği üzerine tasavvufi bir başyapıttır. Şiirde anlatılan bazı temalar: Aşkın yakıcı doğası: Aşk, Tanrı'nın bizzat kendisine duyulan mutlak bağlılıktır. Dünyanın faniliği: Dünya geçici ve aldatıcıdır, gerçek yaşam Tanrı ile birlik içinde olandır. Manevi yolculuk: Tasavvufta "seyr ü sülûk" olarak bilinen manevi yolculuk, hem içsel bir süreç hem de insanın varoluş amacının gerçekleştiği bir güzergahtır. Şiir, tekrar eden nakaratıyla bir zikri andırır ve okuru dünyevi arzu ve bağlardan arındırarak hakiki varış noktasına, Tanrı'ya yöneltir.