Cahit Sıtkı Tarancı'nın "Yaş Otuz Beş" şiiri, ölüm korkusunu, yaşlanmayı ve yalnızlığı anlatır. Şiirde öne çıkan temalar: Ölüm: Şair, 35 yaşını yolun yarısı olarak kabul eder ve bu yaştan sonra canlılığın yavaş yavaş azaldığını, ölümün yaklaştığını belirtir. Yaşlanma: Aynaya bakarak yüzündeki değişiklikleri fark eden şair, gençliğinin sona erdiğini ve yaşlılığın başladığını üzülerek görür. Yalnızlık: Eski arkadaşlarının ve dostlarının uzaklaştığını fark eden şair, yalnız olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Şiir, Dante'nin "İlahi Komedya" eserine gönderme yaparak yazılmıştır; Dante de 35 yaşında sürgüne gönderilmiş ve bu yaşta "Hayat yolunun ortasında kendimi karanlık bir ormanda buldum" diyerek eserine başlamıştır.