Yahya Kemal'in "Meçhûle Giden Bir Gemi Kalkar Bu Limandan" şiiri, ölüm karşısındaki çaresizlik ve özlem temalarını işlemektedir. Şiirde, gemiyle sembolize edilen ölümün, dünyadan ahirete doğru bir yolculuğu başlatması anlatılmaktadır. Bu bağlamda, şiirin ana hikayesi şu şekilde özetlenebilir: 1. İlk Beyit: İnsan ömrünün dolması ve ölüm vaktinin gelmesi, "zamandan demir almak" ifadesiyle dile getirilir. 2. İkinci Beyit: Tabut olarak düşünülen gemi, sessizce yol alır ve bu sırada ne mendil ne de el sallanır. 3. Üçüncü Beyit: Rıhtımda kalanlar, yani ölen kişinin yakınları, günler boyunca yaşlı gözlerle onun ardından yas tutarlar. 4. Son Beyit: Ölümden sonra ahirete gidenlerden geri dönenlerin olmaması, gidenlerin gittikleri yerden memnun olmaları gibi bir sebebe bağlanır. Şiir, sembolist Fransız şiir geleneğinden izler taşımakta ve Yahya Kemal'in hayatındaki bir aşk hikayesinden ilham aldığı düşünülmektedir.