Türklerin Altın Çağı, 14. ve 17. yüzyıllar arasında Hindistan'dan Viyana kapılarına kadar geniş bir coğrafyada hüküm sürdükleri dönemi ifade eder. Bu çağın sonuçları şunlardır: 1. Kültürel ve Bilimsel Gelişmeler: Matematik, astronomi, tıp ve eczacılık gibi alanlarda önemli ilerlemeler kaydedildi. 2. Mimari ve Sanat: Yeryüzü genelinde kalıcı izler bırakıldı, mimari ve sanatta büyük başarılar elde edildi. 3. Siyasi Hakimiyet: Orta Asya, Kafkasya, Ortadoğu ve Avrupa'nın tarihini şekillendirdiler, adalet esasıyla yönettiler ve birçok devlet kurdular. 4. Ekonomik Güç: İpek Yolu ve Baharat Yolu gibi önemli ticaret yollarının kontrolü Türklerin eline geçti, bu da ekonomik refahı artırdı. Ancak, çağın sonunda Haçlı Seferleri ve Moğol istilası gibi olaylar nedeniyle merkezi yönetim zayıfladı, güvenlik azaldı ve uygarlık geriledi.