Türk şiirinin dört dönemi şunlardır: 1. Tanzimat Dönemi: 1839'da ilan edilen Tanzimat Fermanı ile başlayan bu dönemde, Batı'daki romantizm akımından etkilenmiş bir şiir dili gelişmiştir. 2. Servet-i Fünun Dönemi: 19. yüzyılın sonlarına doğru Türk şiirinde Batılılaşma etkilerini güçlü bir şekilde hissettiren bu akım, bireysel zevkler ve duygular üzerine odaklanmış, serbest ölçüde şiirler yazılmıştır. 3. Milli Edebiyat Dönemi: 1911-1923 yılları arasında, milli duygulara önem verilen ve hece ölçüsünün kullanıldığı bir dönemdir. 4. Cumhuriyet Dönemi: Cumhuriyetin ilanı sonrası, özgürlük ve bireyselliğin ön plana çıktığı, halk edebiyatı ile Batı şiirinin öğelerinin harmanlandığı bir dönemdir.