Osmanlı'da şemsiye kullanımı, Lale Devri'nden itibaren üst sınıf tarafından benimsenmiş ve yaygınlaşmıştır. İkinci Abdülhamid döneminde, hem kadınlar hem erkekler şemsiye kullanıyordu; ancak şemsiyenin rengi ve tasarımı, kullanım amacına göre değişiyordu. Şemsiye, Osmanlı'da toplumsal statü simgesi olarak da kabul edilmiştir.