Şathiyye, tasavvuf ehlinin (sûfînin) kendinden geçme anında, yani vecd hâlindeyken söylediği, ilk okunuşta anlamsız ve inançlarla alay eder gibi görünen ancak yorumlandığında temelinde tasavvufun olduğu görülen şiirlerdir. Şathiyelerin yazılma amaçlarından bazıları şunlardır: Tasavvuf kavramlarını anlatmak. Hakikatleri ve sırları sunmak. Dinin zâhirî hükümlerine uymayan bir izlenim vermek. Şathiyeler, bazı mutasavvıflar tarafından Allah’ın sözleri olarak da kabul edilir; bu mutasavvıflara göre, sûfînin yaptığı şey, bu ilâhî sözleri tekrar etmekten ibarettir. Allah ile alay eder gibi yazılmış şathiyeler ise küfür sayılmıştır.