Saf şiire "öz şiir" denmesinin nedeni, bu şiir anlayışının bireysel ve içsel bir yaklaşımla evrensel insan tecrübesini dile getirmesi ve sanatçının kendine özgü bir imge düzeni oluşturmasıdır. Ayrıca, şiirde dile ve biçime verilen önem de bu adlandırmayı destekler; saf şiirde ahenk, güzel ve etkili söyleyiş ön plandadır. Bu anlayış, Paul Valery'nin şiirde dili her şeyin üstünde tutan görüşünden etkilenmiştir. Saf şiir, Türk edebiyatında özellikle 1940-1960 yılları arasında Ahmet Haşim, Yahya Kemal, Necip Fazıl Kısakürek gibi şairlerle önemli bir gelenek haline gelmiştir.