Osmanlı'da istimalet politikası, fethedilen bölgelerde halkın gönlünü kazanmak, Osmanlı yönetimine bağlı kalmasını sağlamak ve yeni toprakları uzun süre elde tutmak için izlenen bir hoşgörü politikasıdır. Bu politikanın bazı uygulamaları: Vergi ve ekonomik kolaylıklar: Yeni fethedilen bölgelerde yaşayan halka ağır vergiler yüklenmemiş, hatta ilk yıllarda vergi muafiyeti tanınmıştır. Dini özgürlük: Hristiyan ve Yahudi topluluklarına dinlerini özgürce yaşama hakkı tanınmış, kiliseler ve sinagoglar korunmuştur. Yerel yöneticilere özerklik: Yerel yöneticiler Osmanlı'ya bağlı kalmış, bu sayede halk yeni yönetimi daha kolay benimsemiştir. Adalet ve hukuk düzeni: Halkın adalet sistemine güvenmesini sağlamak için etkin bir hukuk düzeni kurulmuş, şikayetler dinlenerek adalet sağlanmıştır. Bu politika sayesinde Osmanlı, fethettiği bölgelerde isyanları önleyerek yönetim istikrarı sağlamış ve çok uluslu, çok dinli bir imparatorluk olarak uzun süre varlığını sürdürmüştür.