• Buradasın

    Mahallileşme ve Türkî-i Basit aynı mı?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Mahallileşme ve Türkî-i Basit akımları farklı kavramlardır.
    Mahallileşme akımı, divan şiirinde 15. yüzyılda Necati tarafından başlatılan, günlük yaşayışın ve mahalli konuların şiire girdiği bir akımdır 12. Bu akımda somut güzeller işlenmiş, halk zevkine yaklaşılmış ve deyim ile atasözleri kullanılmıştır 12.
    Türkî-i Basit akımı ise 16. yüzyılda Tatavlalı Mahremi, Aydınlı Visâlî ve Edirneli Nazmî tarafından oluşturulan, sadece Türkçe kelimelerden oluşan veya ağırlıklı olarak Türkçe kelimelerden meydana gelen bir akımdır 4.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

    Konuyla ilgili materyaller

    Mahallileşme akımı nedir ve temsilcileri kimlerdir?

    Mahallileşme akımı, yerel kültürlerin ve kimliklerin yeniden canlandırılması ve bu kimliklerin toplumsal hayatta daha görünür hale gelmesi anlamına gelir. Divan edebiyatında mahallileşme akımının temsilcileri şunlardır: 1. Nedim: Mahallileşme akımının en güçlü temsilcisidir ve bu akımın özünü en iyi şekilde temsil eder. 2. Enderunlu Vasıf: 19. yüzyılda mahallileşme akımını yaygınlaştırmıştır. 3. Baki: Mahallileşme akımına uygun örnekler ilk olarak Baki'de görülmüştür. 4. Necati Bey: Şiirlerinde atasözleri ve deyimleri sık sık kullanarak yerlileşme çalışmalarına katkıda bulunmuştur. Modern edebiyatta mahallileşme akımının temsilcileri arasında ise şunlar yer alır: 1. Orhan Pamuk: Eserlerinde İstanbul'un kültürel kimliğini ve yerel unsurlarını işlemiştir. 2. Yaşar Kemal: Anadolu insanını ve doğasını ön plana çıkaran eserleriyle tanınır. 3. Fazıl Say: Müziğinde yerel melodileri ve ritimleri modern yorumlarla harmanlamıştır. 4. Elif Şafak: Eserlerinde çok kültürlülüğü ve yerel öğeleri bir arada harmanlamıştır.

    Mahallileşme akımı hangi dönem?

    Mahallileşme akımı, 16. yüzyılın ortalarında ortaya çıkmıştır.

    Türki-i basit nedir?

    Türkî-i basît, divan edebiyatında Arapça ve Farsça kelime ve terkiplere fazla yer vermeyerek sade bir Türkçe ile şiir yazma akımı olarak tanımlanır. Bu akımın ilk temsilcileri olarak Tatavlalı Mahremî, Edirneli Nazmî ve Aydınlı Visâlî kabul edilir. Ancak, daha sonraki araştırmalar, Türkî-i basît'in bir akım olmaktan çok, divan şiirinde mahallîleşme eğiliminin bir yansıması olduğunu ortaya koymuştur.