Türki-i basit, yalnızca Türkçe kelimelerden oluşmuş ya da ağırlıklı olarak Türkçe kelimelerden oluşmuş şiirlere verilen addır. Bu akım, 16. yüzyılda, özellikle divan şiirinde yaygınlaşan Arapça ve Farsça kelimelerin yerine Türkçe sözcüklerin kullanımına tepki olarak Aydınlı Visali, Edirneli Nazmî ve Tatavlalı Mahremî tarafından başlatılmıştır. Türki-i basit akımının özellikleri şunlardır: Atasözü ve deyimlerin kullanılması. Halk tabirleri ve mahalli söyleyişlerin şiire girmesi. Günlük ve sıradan olayların şiirin konusu haline gelmesi. Ancak son yıllarda yapılan araştırmalar, böyle bir akımın var olmadığını ortaya koymuştur. Türki-i basit akımı, sade dille şiir yazma amacı gütmesi yönünden Tanzimat I. Dönem ve Millî Edebiyat Dönemi ile benzerlik gösterir.