"Kara Tren Gecikir Belki Hiç Gelmez" türküsünün hikayesi, 1915 yılında, Osmanlı'nın birçok cephede savaştığı ve asker ihtiyacının çok olduğu döneme dayanır. Türkü, asker yolu bekleyenlerin, tren garlarında sabahlayanların duygularını yansıtır. Hikayenin özeti şu şekildedir: Ulaşım daha çok trenlerle sağlandığından askerler trenlerle taşınmaktaydı. Bu durum, insanların tren istasyonlarında sabahlamasına neden oluyordu. Beklenen trenler genellikle kara haber getiriyordu; gidenler geri dönmüyordu. Analar, bacılar, eşler, gözleri ağlamaktan yorgun düşmüş bir şekilde çaresiz bir bekleyiş içindeydi. Beklenenler bir defa ölmüş olsa da, her tren gelişinde bir kez daha ölüyorlardı. Yorgun, bitkin ve başı eğik kara tren, acı bir çığlıkla uzaklaşıyordu. Umutlar her geçen gün azalıyor, bu bekleyiş ağıta dönüşüyordu.