Kafiye, şiirde mısra sonlarında bulunan sözcüklerin son heceleri arasındaki ses benzerliğidir. Kafiye türleri: Yarım kafiye: Tek ses benzerliğine dayanır. Tam kafiye: İki ses benzerliğine dayanır. Zengin kafiye: Üç veya daha fazla ses benzerliğine dayanır. Tunç kafiye: Ses benzerliği üçten fazla olduğunda kullanılır. Cinaslı kafiye: Anlamları ayrı, yazılış ve okunuşları aynı olan kelime ve kelime gruplarının tekrarıyla oluşur. Kafiye örnekleri: Düz kafiye: "Gül büyütenlere mahsus hevesle / Renk renk dertlerimi gözümde besle / Yalnız, annem gibi o ılık sesle / İçimde dövünüp ağlama gurbet". Sarmal kafiye: "Balkonlara, yalılara dalar düşünürüm / O günler uzaklaşan yelkenlerin peşi sıra / Akan bulutlar gibi geçmiş: ne iz, ne hatıra!". Çapraz kafiye: "Ne doğan güne hükmüm geçer, / Ne halden anlayan bulunur; / Ah aklımdan ölümüm geçer; / Sonra bu kuş, bahçe, nur".