İbrahim Şinasi (1826-1871), Türk gazeteci, şair, yazar ve tiyatrocudur. Hayatı: İstanbul'un Cihangir semtinde doğmuştur. Babası Mehmet Ağa'nın şehit düşmesiyle yetim kalmış ve yoksulluk içinde çocukluk geçirmiştir. İlköğrenimini Mahalle Mektebi ve Feyziye Okulu’nda tamamlamıştır. Tophane Müşiriyeti Mektubî Kalemi’nde görev almış ve burada Arapça, Farsça ve Fransızca dillerini öğrenmiştir. Edebiyatla ilgisini memuriyet hayatı ile paralel olarak sürdürmüş, genç yaşta Fransızca ve Batı kültürüne olan ilgisi ile tanınmıştır. Edebî Kişiliği: Batı etkisindeki Türk edebiyatının kurucusu, ilk bilinçli temsilcisi ve yeniliğin öncüsüdür. Klasisizm akımından etkilenmiştir. Türk şiirini söz oyunlarından kurtararak şiire konuşma dilini getirmiştir. Genellikle “didaktik” şiirler yazmıştır. Şiirlerini aruz ölçüsüyle yazmıştır. Şiirde konu birliğine ve bütün güzelliğine önem vermiştir. Akıl, medeniyet, hak, adalet, kanun gibi kavramları şiirde kullanan ilk şairdir. Gazete ve edebiyatı halkı eğitmede bir araç olarak görmüştür. Divan edebiyatı nesrini yıkmış, nesri (düz yazı) düşünceleri yaymada bir araç olarak görmüştür. Eserleri: Tiyatro: "Şair Evlenmesi". Şiir: "Müntehabat-ı Eş’ar", "Reşit Paşa’ya Kaside". Atasözleri: "Durub-ı Emsal-i Osmaniye". Çeviri: "Tercüme-i Manzume".