Türklerde konargöçer yaşam, mevsimsel olarak hayvan sürülerinin otlak ihtiyaçlarını karşılamak ve mevsimlere uygun bölgelerde konaklamak amacıyla yapılan göçlere dayalı bir yaşam biçimidir. Konargöçer yaşamın temel özellikleri: Yaylak ve kışlak kullanımı: Yaz aylarında yaylaklara, kış aylarında ise kışlaklara göç edilirdi. Hayvancılık: At, koyun, sığır ve deve gibi hayvanlar beslenir, bu hayvanların ürünleri kullanılırdı. Göçün düzenlenmesi: Göçler, genellikle sabah erken saatlerde başlar, öğleye doğru mola verilir ve gece konaklanacak yerler su kaynaklarına yakın seçilirdi. Toplumsal yapı: Aile ve boy en önemli sosyal birimlerdi, topluluklar bir lider (bey) tarafından yönetilirdi. Dayanışma ve disiplin: Bu yaşam biçimi, toplum içinde dayanışmayı artırmış ve bireyleri zorlu şartlara karşı dirençli kılmıştı. Konargöçer yaşam, Türklerin Orta Asya'dan Anadolu'ya ve Avrupa'ya göçleriyle birlikte yerleşik hayata geçiş sürecine hız kazandırmıştır.