Eyvanın hikayesi şu şekilde özetlenebilir: Kökeni: Eyvanın kökeni Pers İmparatorluğu’na kadar uzanır. Kullanım Amaçları: Eyvanlar, farklı işlevlerde kullanılarak mekanlara değer kazandırmıştır. Tarihsel Gelişimi: Asurlular Dönemi: Eyvan fikri, Asur mimarisine kadar gider. Sasaniler Dönemi: 6. yüzyılda Sasaniler tarafından kayalara oyularak inşa edilen işlemeli Tak-ı Bostan eyvanları ile Tâk-ı Kisrâ Sarayı’nın eyvanı, eyvanın en geniş örneklerinden biridir. Türk Mimarisi: Eyvan, Türk İslam mimarisine Karahanlılar döneminde girmiş, Gazneliler ve Selçuklular döneminde ise farklı biçimlerde mimariye dahil edilmiştir. Osmanlı Dönemi: Osmanlı'da eyvan olarak nitelendirilebilecek mekanlara köşk ve saraylarda rastlanmış, ancak klasik eyvan yerine bir tarafı açık kubbeli mekan türü geliştirilmiştir. Eyvan, İslam mimarisinin estetik ve kültürel değerini artıran unsurlardan biri olarak kabul edilir.