Tevfik Fikret'in "Doksan Beşe Doğru" şiiri, 1912'de İttihat ve Terakki'nin Meclis'i kapatması üzerine, umutların boşa çıktığını ve hiçbir şeyin değişmediğini anlatır 45.

Şiirde, yeminlerin çiğnendiği, milletin umutlarının söndürüldüğü ve yasaların ayaklar altına alındığı eleştirilir 14. Ayrıca, 1878'de II. Abdülhamid'in I. Meşrutiyet'e son verdiği Hicri 1295 yılına atıfta bulunarak, o dönemin karanlık tablolarının hala devam ettiği vurgulanır 134.

Şiirde geçen "açgözlü taç" ve "uğursuz baykuş" ifadeleriyle II. Abdülhamid kastedilir 4.

"Doksan Beşe Doğru" ifadesinin, şiirin adında geçen 95 ile kastedilen Hicri 1295'ten geldiği, II. Abdülhamid'in Meclis-i Mebusan'ı kapattığı tarih olduğu belirtilir 23.