"Bu mezarda bir garip var" ifadesi, Aşık Mahzuni Şerif'in bir türküsünün dizelerinden biridir. Türkünün hikayesi şu şekilde özetlenebilir: Bir aşık, yol kenarında bir mezarın başında durur ve mezar taşına elini koyarak bir türkü söyler. Ayrıca, bu ifade Edip Akbayram'ın anısına da kullanılmıştır. Bunun dışında, "Bu mezarda bir garip var" ifadesi, bir mühendisin iç dünyasını ve toplumsal yabancılaşmayı anlatan "Tutunamayanlar" romanında da geçer. Son olarak, bu ifade, bir çocuğun engelli bir adamla karşılaştığı ve ona yardım ettiği "Büyük Umutlar" adlı kitapta da yer alır.