Abdurrahim Karakoç, halk şiiri ve modern şiir unsurlarını bir araya getiren bir şiir anlayışına sahiptir. Halk şiiri anlayışı: Lirizm: Aşk, gurbet, yabancılaşma, yoksulluk gibi temalarda lirik bir dil kullanır. Samimiyet: Şiirlerini sanat yapma çabası olmadan, doğaçlama bir şekilde yazar. Özgünlük: Modern şiirin arzu ettiği özgünlükte imgeler ve ifadeler kullanır. Modern şiir anlayışı: Edebî sanatlar: Mecaz, teşhis, tecahül-i arif gibi birçok edebî sanata hâkimdir. Üslup: Akıcı ve sürükleyici bir anlatım, ahenkli bir dil kullanır. Karakoç, şiirlerinde ayrıca toplumsal olayları, kültür ve kimlik erozyonunu eleştirir; Tanrı'nın kurduğu düzenin insan tarafından nasıl tahrip edildiğini işler.