Geri göndermeme ilkesi (non-refoulement), devletlerin, kendi egemenlik sahaları içinde bulunan kişileri zulme uğrama riski altında oldukları bölgelere göndermeme yükümlülüğünü ifade eder. Bu ilke, mülteci hukukunun temelini oluşturur ve mültecinin yaşama hakkı ile işkence, kötü muamele, insanlık dışı aşağılayıcı ceza ve muameleye maruz kalmama hakkını korumayı amaçlar. Uluslararası örf ve âdet hukuku kuralı haline gelen geri göndermeme ilkesi, 1951 tarihli Mültecilerin Hukuki Durumuna İlişkin Cenevre Sözleşmesi'nin 33. maddesinde de yer almaktadır ve bu sözleşmeye taraf olsun olmasın tüm devletler açısından bağlayıcıdır.