• Buradasın

    Anayasanın 73 maddesi vergi ödevi nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Anayasa'nın 73. maddesi, vergi ödevini şu şekilde düzenler:
    • Mali güce göre vergilendirme: Herkes, kamu giderlerini karşılamak üzere, mali gücüne göre vergi ödemekle yükümlüdür 35.
    • Kanunilik ilkesi: Vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümlülükler kanunla konulur, değiştirilir veya kaldırılır 135.
    • Cumhurbaşkanına yetki: Vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümlülüklerin muaflık, istisnalar ve indirimleriyle oranlarına ilişkin hükümlerinde, kanunun belirttiği yukarı ve aşağı sınırlar içinde değişiklik yapmak yetkisi Cumhurbaşkanına verilebilir 134.
    Bu madde, vergilerin adaletli ve dengeli dağılımını maliye politikasının sosyal amacı olarak belirler 45.

    Konuyla ilgili materyaller

    Anayasada vergi yetkisi kime aittir?

    Anayasaya göre vergi koyma yetkisi esas olarak yasama organlarına aittir. Türkiye'de bu yetki, 1982 Anayasası'nın 73. maddesine göre şu şekilde düzenlenmiştir: Vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümlülükler kanunla konulur, değiştirilir veya kaldırılır. Bakanlar Kurulu, vergi muafiyetleri, istisnalar ve indirimlerle ilgili kanunlarda belirtilen yukarı ve aşağı sınırlar içinde değişiklik yapma yetkisine sahiptir. Cumhurbaşkanı, belirli durumlarda bu yetkiyi kullanabilir, ancak bu yetki kanunlarla belirlenen sınırlar içinde olmalıdır. Anayasaya göre, verginin kanuniliği ilkesi gereği, vergi koyma yetkisi devredilemez.

    Vergi nedir anayasa?

    Vergi, Anayasa'nın 73. maddesine göre, herkesin kamu giderlerini karşılamak üzere, mali gücüne göre ödemekle yükümlü olduğu ekonomik bir değerdir. Anayasal vergilendirme ilkeleri ise şu şekildedir: 1. Verginin kanunla konulması: Yeni bir vergi koyma, mevcut bir vergiyi kaldırma ya da herhangi bir vergi üzerinde değişiklik yapma yetkisi sadece yasama organına aittir. 2. Vergi yükünün adaletli ve dengeli dağılımı: Maliye politikasının sosyal amacıdır. 3. Vergide eşitlik: Mali gücü aynı olanlardan aynı oranda vergi alınmasıdır. 4. Genellik: Vergi muafiyet ve istisnalarına yer verilmemesi, herkesin vergi yüküne katılmasıdır.

    Verginin temel ilkeleri nelerdir anayasa?

    Anayasada yer alan verginin temel ilkeleri şunlardır: 1. Verginin Kanuniliği: Vergiler ancak kanunla konulabilir, değiştirilebilir veya kaldırılabilir. 2. Mali Gücüne Göre Vergilendirme: Herkes, mali gücüne göre vergi ödemekle yükümlüdür. 3. Verginin Adaletli ve Dengeli Dağılımı: Vergi yükünün adaletli ve dengeli bir şekilde dağıtılması esastır. 4. Sosyal Devlet İlkesi: Vergilendirme, sosyal devletin gereklerini yerine getirmek için kullanılır. 5. Verginin Genelliği: Verginin, toplumun tüm kesimlerini kapsayacak şekilde genel olması gerekir. 6. Hukuki Güvenlik: Vergi kanunları geriye yürümez ve objektif olmalıdır. 7. Ölçülülük: Vergilendirme, ölçüsüz ve orantısız olmamalıdır.

    Vergi kanunlarının yorumunda hangi ilkeler dikkate alınır?

    Vergi kanunlarının yorumunda dikkate alınan temel ilkeler şunlardır: 1. Verginin Kanuniliği İlkesi: Vergi ve benzeri mali yükümlülükler ancak kanunla konulabilir, değiştirilebilir veya kaldırılabilir. 2. Genellik ve Eşitlik İlkesi: Herkes mali gücüne göre vergi ödemekle yükümlüdür ve aynı durumdaki kişilere farklı vergisel muamele yapılamaz. 3. Kıyas Yasağı: Vergi hukukunda hükümlerin kıyas yoluyla genişletilmesi mümkün değildir; sadece kanunda belirtilen durumlar için uygulanabilir. 4. Dar Yorum İlkesi: Vergilendirme işlemleri mükellefin aleyhine genişletilemez. 5. Ekonomik Yaklaşım İlkesi: Vergi yasalarının yorumlanmasında, hukuki biçimlerin ötesine geçilerek gerçek ekonomik nitelik ve içeriklerin esas alınması gerekir. Ayrıca, yorum sürecinde sistematik, tarihi ve amaçsal yorum yöntemleri de kullanılır.

    Anayasanın 73 maddesinin 4 fıkrası nedir?

    Anayasanın 73. maddesinin 4. fıkrası, "Vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümlülüklerin muaflık, istisnalar ve indirimleriyle oranlarına ilişkin hükümlerinde kanunun belirttiği yukarı ve aşağı sınırlar içinde değişiklik yapmak yetkisi Cumhurbaşkanına verilebilir" şeklindedir. Bu hüküm, vergilendirmede yasallık ilkesinin bir istisnası olarak kabul edilir ve muafiyet, istisna, indirim ve oranlarda Cumhurbaşkanına değişiklik yetkisi tanır.