Osmanlı İmparatorluğu'nun ekonomi politikaları şu şekilde özetlenebilir: Kapalı tarım ekonomisi: Devletin toprak düzeni, Tımar Sistemi ile organize edilmişti. Provizyonist yapı: Üretim, toplumun temel ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde düzenlenirdi. Kapitülasyonlar: Avrupalı devletlere tanınan ticari imtiyazlar, kısa vadede ticari hareketlilik sağlamış olsa da uzun vadede ekonomik bağımsızlık açısından sorunlar yaratmıştır. Adalet odaklı ekonomi: Klasik dönemde adalet ilkesine dayalı arz yönlü iktisat politikaları uygulanmıştır. Vakıflar: Vakıflar, Osmanlı ekonomik düzenini Avrupa merkezli merkantilist üretimden ayıran ana etmenlerdendi. Osmanlı İmparatorluğu, 19. yüzyılın sonuna kadar önemli bir ticaret ve üretim gücü olarak kalmıştır.