1930-1940 yılları arasında Türkiye'nin ekonomik durumu, korumacı ve devletçi bir ekonomi politikası ile şekillenmiştir. Bazı ekonomik gelişmeler: Sanayileşme: Birinci ve İkinci Beş Yıllık Sanayi Planları ile sanayi sektörü teşvik edilmiş, özellikle dokuma, un ve şeker üretiminde yerli üretim artırılmıştır. Devletçilik: Devlet, sanayi ve ekonomi alanında doğrudan yatırımlar yapmış, Sümerbank ve Etibank gibi kurumlar kurulmuştur. Tarım: Tarımsal üretim düşmüş, ancak hükümet tarımsal piyasalar üzerinde denetimini artırmıştır. Dış Ticaret: 1930-1939 yıllarında dış ticaret açığı kapanmış ve her yıl dış ticaret fazlası verilmiştir. Bu dönemde ekonomi, ağırlıklı olarak tarıma dayalıydı ve nüfus büyük ölçüde üreticilikten tüketici durumuna geçmişti.