1. "Leylâ ile Mecnun" ve "Ferhâd ile Şirin" beyti 1:

"Kıl tefâhur kim senün hem var men tek âşıkun
Leyli‘nün Mecnûn’ı Şîrîn’ün eger Ferhâd’ı var" 1. (Beytin dil içi çevirisi: "Leylâ’nın Mecnun’u, Şîrîn’in Ferhâd’ı varsa, sen de benim gibi bir âşığın olduğu için övün") 1. Bu beyitte, "Leylâ" kelimesinin ikinci hecesindeki "î" sesi, vezin gereği kısaltılarak "i" değerine düşürülmüştür 1.

2. Nâilî'nin beyti 1:

"Bir câm sun ey sâki-i meclis bize yoksa
Hûn-ı ciger-i Nâ’ili-i zâra ne minnet" 1. (Beytin dil içi çevirisi: "Ey meclisin içki sunan güzeli, bize bir kadeh sun. İnleyen, eziyet çeken Nâilî’nin ciğer kanına ne minnet!") 1. Bu beyitte, "sâkî" ve "Nâ’ilî" sözcüklerinin sonundaki "î" ünlüsü zihafla kısa ünlü değerine düşürülmüştür 1.

3. Süleyman Çelebi'nin beyti 1:

"Didi gördüm ol habîbin anesi
Bir aceb nur kim güneş pervânesi" 1. (Beytin dil içi çevirisi: "O sevgili peygamberin annesi, ‘güneşin pervanesi olduğu bir nur gördüm’, dedi") 1. Bu beyitte, Arapça "nûr" kelimesi aruza göre medli bir hece olup, vezin gereği tek kapalı hece değerinde kullanılmıştır 1.