Zevke düşkünlük, hazcılık (hedonizm) olarak da bilinir ve hayatın esas gayesini zevk olarak kabul eden bir öğretidir. Hedonizm, kendi içinde türlere ayrılır: Halk hedonizmi: Zevklerin peşinde koşarken gelecekte oluşabilecek olumsuz sonuçları göz ardı etmeyi ifade eder. Değer hedonizmi: Her şeyin özünde değerli olan tek şeyin haz olduğunu savunur. Motivasyonel hedonizm: Tüm davranışların temelinde zevk arayışı ve acıdan kaçınma güdüsünün yattığını öne sürer. Normatif hedonizm: Mutluluğun ve zevkin peşinden gidilmesi, acının ise kaçınılması gerektiğini belirtir. Hedonizm, Antik Yunan'da Epikuros tarafından savunulmuş, ancak Orta Çağ'da Hristiyan filozoflar tarafından eleştirilmiştir.