Hukukta yansızlık ilkesi, yargıcın veya mahkemenin, herhangi bir taraflı düşünceye veya çıkar çatışmasına izin vermeden, tarafsız bir şekilde davranması anlamına gelir. Bu ilkenin iki boyutu vardır: 1. Nesnel (kurumsal) yansızlık: Mahkemenin, yanlara güven veren yansız bir görünüme sahip olmasıdır. 2. Öznel (kişisel) yansızlık: Yargıcın, kişisel duygu, düşünce ve önyargılarından arınarak, her türlü taraf tutmadan karar vermesidir. Yansızlık ilkesi, hukukta "herkesin yasa önünde eşitliği"ni sağlar ve adil bir yargılama sürecinin temel gerekliliğidir.