Osmanlı'da vekilharç, saray ve konaklarda, devlet ve kamu kurumlarında gereken işleri yapmaya, alınan bir şeyin veya bir hizmetin bedelini ödemeye memur, alışveriş, satın alma ve harcama görevlisidir. Vekilharç ayrıca şu anlamlara da gelebilir: Yeniçeri Ocağı'nda odabaşıdan küçük, bayraktardan büyük olan zâbitin unvanı. İmaretlerde gerekli gıda maddelerinin alınmasına nezaret eden görevli. Naip, yani hükümdar vekili. Vekilharç kelimesi, aynı zamanda "kâhya" anlamında da kullanılır.