Yapım ekleri, isim veya fiil kök veya gövdelerine eklenerek onlardan yeni isimler ya da fiiller türeten eklerdir. Türkçede sıkça kullanılan yapım eklerinden bazıları şunlardır: İsimden isim yapan ekler: -lik: zeytinlik, şekerlik; -li: köylü, renkli; -siz: evsiz, akılsız; -cil: evcil, otçul; -daş: meslektaş, vatandaş; -inci: üçüncü, beşinci; -msı: acımsı, ekşimsi; -sal: kumsal, evrensel; -ıt: yaşıt; -tı: horultu, cıvıltı. Fiilden isim yapan ekler: -ce: düşünce, eğlence; -acak: giyecek, yakacak; -gan: çalışkan, unutkan; -gıç: bilgiç, dalgıç; -ik: kesik, açık; -ın: yığın, akın; -nç: gülünç, basınç; -ıntı: esinti, çıkıntı; -er: gelir, gider; -maca: bulmaca, kesmece. Fiilden fiil yapan ekler: -t: yürüt-, anlat-; -(a)r: kopar-, çıkar-; -dır: yazdır-, açtır-; -(ı)l: atıl-, yazıl-; -(ı)n: taran-, yıkan-. Yapım ekleri, her zaman çekim eklerinden önce gelir.