Tımar sistemi, Osmanlı Devleti'nde devlet için çalışan asker ve memurlara hizmetleri karşılığında toprak vermek üzerine kurulu bir sistemdir. Tımar sisteminin bazı özellikleri: Toprakların dağılımı: Kişilerin mevkilerine ve konumlarına göre toprak verilirdi. Toprakların işlenmesi: Toprakların düzenli bir şekilde işlenmesi şarttı. Köylülerin durumu: Köylüler, devlete ödemeleri gereken vergileri tımar sahiplerine öderdi. Sipahilerin sorumlulukları: Sipahiler, yetiştirdikleri askerlerle savaş zamanında sefere katılmak ve toprakların güvenliğini sağlamak zorundaydı. Tımar sisteminin bazı faydaları: Devletin maaş yükü azalmış, vergi toplama süreci kısalmış ve kolaylaşmıştır. Araziler boş kalmamış, üretimde süreklilik sağlanmıştır. Göçebe halk yerleşik hayata geçmiştir. Tımar sistemi, 1839 Tanzimat Fermanı ile kaldırılmıştır.