Ek, tek başına anlamı olmayan, sözcüklerin kök veya gövdelerine eklendiğinde onların anlamlarını değiştiren veya cümlede diğer kelimelerle bağlantı kurmalarını sağlayan dil birimleridir. Türkçede ekler iki ana kategoriye ayrılır: 1. Yapım ekleri: Sözcüklere eklenerek onlardan yeni sözcükler türeten eklerdir. 2. Çekim ekleri: Kelimelerin anlamını değiştirmeden, cümlede belirli bir işlev üstlenebilecek biçimde kullanılmasını sağlayan eklerdir. Bazı ek örnekleri: Çoğul eki: "-ler", "-lar" (örneğin, "kitap-lar"). Hâl ekleri: "-i", "-e", "-den", "-de" (örneğin, "kitabı ver", "yola bak"). İyelik ekleri: "-m", "-n", "-i" (örneğin, "defterim", "defterin").