Şahmaran'ın gerçek bir hikayesi yoktur; o, kültürel bir efsanedir. Şahmaran efsanesinin genel hikayesi şu şekildedir: Şahmaran, vücudu yılan, başı kadın kafası olan, hiç yaşlanmayan efsanevi bir yaratıktır. Efsaneye göre, Mersin'in Tarsus ilçesinde ya da Adana'nın Ceyhan ile Misis arasındaki Yılan Kale'de bir yeraltı ülkesinde yılanlarıyla birlikte yaşamaktadır. Fakir bir ailenin oğlu olan Cemşab, bir gün arkadaşlarıyla bal aramak için gittiği ormanda bir mağara keşfeder. Mağarada gördüğü Şahmaran'ın güvenini kazanır ve uzun yıllar onun misafiri olarak yaşar. Bir süre sonra ailesini özlediğini söyleyip gitmek ister. Ülkenin padişahı hastalanır ve Şahmaran'ın etini yemesi durumunda iyileşeceği söylenir. Cemşab, Şahmaran'ın yerini açıklar ve padişah iyileşir. Bunun üzerine Cemşab vezir yapılır. Ancak yılanlar, Şahmaran'ın öldüğünden habersizdir. Şahmaran'ın öldüğünü anladıkları gün Tarsus'u istila edecekleri kehaneti de bu hikayeden kaynaklanır. Şahmaran efsanesi, farklı versiyonlarda uzun yıllardır anlatılmaktadır.