Özne-yüklem uyumu, Türkçe bir cümlede özne ve yüklemin şahıs (kişi), tekillik-çoğulluk ve olumluluk-olumsuzluk yönünden uyumlu olması anlamına gelir. Şahıs yönünden uyum: Yüklem, özneye ait şahıs eklerini almalıdır. Tekillik-çoğulluk yönünden uyum: Özne tekil ise yüklem de tekil, özne çoğul ise yüklem de çoğul olmalıdır. Olumluluk-olumsuzluk yönünden uyum: Olumlu bir özne ile olumsuz bir yüklem veya olumsuz bir özne ile olumlu bir yüklem birlikte kullanıldığında anlam bozukluğu oluşur. Özne-yüklem uyumsuzluğu, dil bilgisi açısından bozukluklara neden olur.