Osmanlı'da yaver, yüksek rütbeli memurlara, padişah ve vezirlere işlerinde yardımcı olan kimse olarak tanımlanır. Ayrıca, emir subayları da yaver olarak adlandırılırdı. "Yaver-i Ekrem" ifadesi ise, "en güzel iyilik yapan yardımcı" anlamına gelir ve bu tabir, Muhammed'in manevi yardımcılığını anlatmak için kullanılırdı.