Ön kelimesi, Türkçe'de farklı bağlamlarda çeşitli şekillerde kullanılabilir: Sıfat olarak: "ön planda", "ön sırada" gibi ifadelerde bir kişinin veya olayın daha önemli, daha belirgin olduğunu belirtir. Zarf olarak: "önceden", "önce" gibi kelimelerde bir şeyin yapılmasından önce veya başka bir şeyden önce olduğunu ifade eder. İsim olarak: "ön taraf", "ön yüz" gibi ifadelerde bir şeyin, yapının veya nesnenin ön kısmını tanımlar. Birleşik kelimeler: "ön" kelimesi genellikle ayrı yazılır, ancak "önöğretim", "önlük" gibi bazı istisnalar vardır. Örnek cümleler: Bu işin önünü nasıl göreceğimizi biri söyleyebilir mi? Çantamın önündeki kalemliğimi bana uzatabilir misin? Genç anne, çocuklarını her şeyin önüne koyar ve sadece onlara değer verirdi.