İf’âl ve Tef’îl, Osmanlıca dilbilgisinde fiil köklerine eklenen kalıplardır. İf’âl Babı: Sülâsî mücerred fiilin başına fethalı bir hemze eklenerek elde edilir ve geçişsizlikten geçişlilik sağlar. Tef’îl Babı: Üç harfli kökün başına "te" ve sondan bir önceki harfe "ye" eklenerek elde edilir. Tef’îl ayrıca, bir işin müşterek ve karşılıklı yapıldığı manasını veren tefe‘‘ül babıyla da ilişkilidir.