Ki bağlacı ve ki eki arasındaki temel fark, kullanım amaçları ve yazım şekilleridir: Ki Bağlacı: Cümleleri birbirine bağlar ve genellikle sebep-sonuç, amaç, şart gibi anlamlar taşır. Her zaman ayrı yazılır ve ünlü uyumlarına uymaz. Örnekler: "Hava güzeldi ki pikniğe gittik" (sebep), "Annemin isteği ki erken eve dönelim" (amaç). Ki Eki: İsimlere eklenerek yer veya zaman bildiren sıfatlar oluşturur. Her zaman bitişik yazılır ve kullanımına bağlı olarak ses değişikliğine uğrayabilir. Örnekler: "Ev-ki pencereler açık" (ev pencereleri), "Kitap-ki sayfalar yıpranmış" (kitap sayfaları). Ayrıca, bazı kalıplaşmış ifadelerde (örneğin, "çünkü", "mademki") ki bağlacı bitişik yazılır.