Diaspora kavramı ve Türkiye'nin diaspora politikaları, modern teori çerçevesinde sosyo-politik açıdan şu şekilde analiz edilebilir: Diaspora, bir ulusun veya inanç mensuplarının ana yurdundan ayrılmış kolunu ifade eder ve günümüzde küreselleşme bağlamında yeni toplumsal biçimlerden biri olarak kabul edilir. Diaspora çalışmaları, klasik ve modern yaklaşımlar olmak üzere iki ana çerçevede ele alınır: 1. Klasik Yaklaşım: Yahudi, Ermeni, Afrika, Filistin diasporası gibi göçe zorlanan, kapalı nitelikte toplulukları tanımlar. 2. Modern Yaklaşım: Diasporayı, ulus devletlerin zayıflamasıyla her türden göç ve dağılma ile ilişkilendirir. Türkiye'nin diaspora politikaları ise şu şekilde özetlenebilir: 1. Eğitim, Din ve Çalışma Alanları: Türkiye, diasporaya yönelik politikalarını eğitim, din ve çalışma ataşeleri aracılığıyla yürütmektedir. 2. Ekonomi ve STK Alanları: Yurtdışında yaşayan girişimcileri desteklemekte, göçmen dövizleri ve lobicilik faaliyetleri ile ekonomik ilişkileri geliştirmektedir. 3. Tarihsel Yaklaşım: Türkiye'nin diaspora politikaları, Kemalist, militarist ve merkeziyetçi bir algıya sahiptir. 4. Öneriler: Türkiye'nin diaspora politikalarında objektif, şeffaf ve adil bir yaklaşım benimsemesi, devletin diaspora üzerindeki tahakkümünden vazgeçmesi önerilmektedir.