Yapısal dilbilim, dili bir yapı olarak ele alan bir dilbilim konusu ve akımlar bütünüdür. Bu yaklaşıma göre dil, öğeleri sistem içindeki diğer öğelerle olan ilişkileri tarafından tanımlanan ve kendi kendine yeten, kendi kendini düzenleyen göstergebilimsel bir sistemdir. Yapısal dilbilim, Ferdinand de Saussure'ün çalışmalarından türetilmiştir ve 19. yüzyılda modern dilbilimin temellerinin atılmasıyla ortaya çıkmıştır.