Wittgenstein'ın anti-felsefesi, klasik felsefe anlayışlarına karşı bir duruş sergiler ve şu temel ilkeleri içerir: 1. Özcülük ve İndirgemeciliğe Karşı: Wittgenstein, ontoloji ve epistemolojiyi özcülük olarak görür ve bu yaklaşımların, yaşamın sonsuz çeşitliliğini tek bir öze veya sisteme hapsettiğini düşünür. 2. Metafiziğin Reddi: Metafizik ve spekülatif bilgileri, her şeyi tek tipçi bir şekilde yaptığı için reddeder. 3. Gündelik Dil Felsefesi: Felsefe, ideal/yapay diller yaratmak yerine, kültürlerin otantikliğine boyanan yaşam biçimlerini ve dil oyunlarını anlamaya ve betimlemeye çalışmalıdır. 4. Felsefi Soruşturmalar: Wittgenstein, soyut teorilere dayalı otoriter bir "açıklama" yerine, somut "yaşam biçimleri"ne endeksli olumsal bir "anlama" zenginliğini savunur.