Tarih biliminde sözlü ve yazılı kaynaklar iki ana kategoriye ayrılır: 1. Sözlü Kaynaklar: Geçmişteki olayların ve kültürel birikimin kuşaktan kuşağa aktarılan sözlü ifadelerle korunmasıdır. Örnekler: - Destanlar: Mitolojik ve efsanevi yönleriyle anlatılan uzun hikâyeler (örneğin, İlyada, Oğuz Kağan Destanı). - Efsaneler: Gerçek olaylarla hayal gücünün harmanlandığı hikâyeler. - Halk hikâyeleri ve türküler: Toplumun duygularını ve olaylara bakışını yansıtan anlatılar. - Atasözleri ve deyimler: Toplumun yaşam deneyimlerinden süzülen sözlü öğütler. - Görgü tanıklarının anlatımları: Belirli olayları bizzat yaşayan kişilerin sözlü ifadeleri. 2. Yazılı Kaynaklar: İnsanlık tarihinin belirli bir döneminde kayıt altına alınan belgeler, metinler ve yazılı eserlerdir. Örnekler: - Resmî belgeler: Fermanlar, anlaşmalar, yasa metinleri ve kayıtlar. - Tarihi kronikler ve yıllıklar: Geçmişte yaşanan olayların kronolojik olarak yazıldığı eserler. - Edebi eserler: Şiirler, romanlar, destanlar ve biyografiler. - Kitabeler ve yazıtlar: Anıtlar veya mezar taşlarına kazınmış yazılar (örneğin, Orhun Yazıtları). - Mektuplar ve günlükler: Tarihi kişiliklerin ya da halkın bireysel yaşamına ışık tutan yazılı belgeler.