Reggio Emilia yaklaşımı, 1970 yılında İtalya'daki okul öncesi eğitim kurumlarında reform yapmak amacıyla geliştirilen bir eğitim programıdır. Temel ilkeleri: 1. Çocuk bir lider olarak algılanır: Çocukların doğuştan yetenekli, kendini yönetebilir ve meraklı oldukları varsayılır. 2. Çevre üçüncü öğretmendir: Çevre, çocukların gelişimini desteklemek üzere zengin materyallerle düzenlenir. 3. Öğretmen bir rehberdir: Öğretmenler, problem durumları yaratarak çocuklarla birlikte öğrenme yaşantıları oluştururlar. 4. Dokümantasyon bir iletişim aracıdır: Çocukların ve öğretmenlerin gelişiminin belgelenmesi, öğrenme deneyimlerini izlemek için kullanılır. 5. Aile bir ortak olarak algılanır: Ailenin çocuğun eğitim sürecine katılımı önemsenir. Bu yaklaşım, çocukların aktif katılımını teşvik eder ve onların entelektüel gelişimlerini çeşitli etkinlikler aracılığıyla destekler.