Mahkumlar açmazı, oyun teorisinde bireysel menfaatlerle toplumsal menfaat ya da bireysel davranmakla işbirliği yapmak arasındaki muhtemel çelişkiyi ortaya koyan bir durumdur 1.

Bu kavram, Albert W. Tucker tarafından 1950 yıllarında oluşturulmuş ve daha sonra John Nash'ın katkısıyla birlikte kuram olarak tanımlanmıştır 2.

Özetle, mahkumlar açmazı, birbirleriyle haberleşme imkanı olmayan iki mahkûmun kendilerine “suçu itiraf etme” veya “inkar etme” durumunda farklı cezalar öngörülmesi halinde, karar vermede zorlanmaları durumunu ifade eder 3.