Biyotaklit, doğadaki olay ve sistemlerin taklit edilerek teknolojik alanda kullanılmasıdır. Biyotaklit, özellikle nanoteknoloji, robot teknolojisi, yapay zeka, biyomedikal endüstri ve askeri donanım gibi alanlarda kullanılmak üzere mühendislik yaklaşımları ile malzeme, alet, mekanizma ve sistemlerin geliştirilmesini içerir. Biyotakliti oluşturan doğa bilimci ve Biyotaklit kitabının yazarı Janine M. Benyus, biyotakliti “doğadan ilham alan yenilikler” olarak tanımlamıştır. Biyotaklitin üç temel kuralı şunlardır: Taklit etme. Ruh. Bağ kurma. Biyotaklit örnekleri arasında, kingfisher kuşu gagası ve Japon hızlı treninin aerodinamiği, kurbağalar ve uçaklarda buzlanmaya karşı kullanılan sıvı, dulavratotu ve Velcro bandı (cırtcırt), yusufçuk ve helikopter, yunuslar ve sonar sistemi, kutup tavşanı ve kar ayakkabısı, göçmen kuşlar ve gösteri uçakları, yunus burnu ve gemi pruvası, aerospace uçağı ve kedi balığı, Münih Olimpiyat Stadı ve yusufçuğun kanatları, yüzme paletleri ve balinalar sayılabilir.