Söz sanatları, Türk edebiyatında üç ana gruba ayrılır: 1. Mecaza Dayalı Söz Sanatları: Teşbih (Benzetme); İstiare (Eğretileme); Mecaz (Değişmece); Mecaz-ı Mürsel (Ad Aktarması); Kinaye (Değinmece); Tariz (Tersini Söyleme); Teşhis (Kişileştirme); İntak (Konuşturma); Hüsn-i Talil (Güzel Sebebe Bağlama); Mübalağa (Abartma). 2. Anlama Dayalı Söz Sanatları: Tevriye (Çift Anlamlılık); Tenasüp (Uygunluk); Leffüneşir (Sıralı Açıklama); Tecahül Arif (Bilmezden Gelme); Hüsnütalil (Güzel Neden Bulma); Tezat (Zıtlık); İstidrak; Tekrir (Tekrar Etme); Nida (Seslenme); İstifham (Soru Sorma). 3. Söze Dayalı Söz Sanatları: Cinas; Aliterasyon; Asonans; Ulama; Seci; Kalp (Değiştirme); İştikak (Türetme); Akis (Yansıma); İade (Geri Çevirme); Tarsî.