TürkAlfabesi

Latin alfabesi ve Türk alfabesi arasındaki temel farklar şunlardır: Türk alfabesi, Latin alfabesi temel alınarak, 1 Kasım 1928 tarihli ve 1353 sayılı yasayla tespit ve kabul edilmiştir. Türk alfabesinde 8 ünlü, 21 ünsüz harf vardır. Türk alfabesinde k, g ve l harflerinin her biri, biri ince diğeri kalın iki farklı sese sahiptir. Türk alfabesinde "a, u, ı" harflerinin üzerinde, yabancı kökenli sözlerde, ince okunuşu ve (bazı durumlarda) uzunluğu göstermek için im (^) kullanılır. Türk alfabesinde bulunmayan Q/q, W/w ve X/x harfleri, bazı batı dillerinde vardır. Latin alfabesi, Türkçe'nin yazımında kullanıldığında, her ses için yalnızca tek harf kullanılır ve hiçbir harf hiçbir sözcükte değişik okunmaz.

Türkiye'de 28 harf bulunmamasının nedeni, 1928 yılında gerçekleştirilen Harf Devrimi ile Arap harfleri esaslı Osmanlı alfabesinin yerine Latin harflerini esas alan Türk alfabesinin kabul edilmesidir. Türk alfabesi, Latin harflerini kullanan diğer ülkelerin alfabeleriyle birebir aynı olmayıp, Türk dilinin seslerini karşılamaları amacıyla türetilmiş harfleri içermektedir (Ç, Ş, Ğ, ı, İ, Ö, Ü).

Türk alfabesinde "ı" ve "i" harflerinin bulunmasının nedeni, Türkçe'nin ünlü harflerinin sınıflandırılmasıyla ilgilidir. Ünlü harfler, çıkış yeri ve dilin durumuna, dudakların durumuna, ağzın açıklığına göre şu şekilde sınıflandırılır: Çıkış yeri ve dilin durumuna göre: Kalın ünlüler: a, ı, o, u. İnce ünlüler: e, i, ö, ü. Dudakların durumuna göre: Düz ünlüler: a, e, ı, i. Yuvarlak ünlüler: o, ö, u, ü. Ağzın açıklığına göre: Geniş ünlüler: a, e, o, ö. Dar ünlüler: ı, i, u, ü. Ayrıca, yabancı kökenli sözlerde ince okunuşu ve (bazı durumlarda) uzunluğu göstermek için "ı" ve "i" harflerinin üzerinde im (^) kullanılmaktadır.

Türk alfabesindeki son ünlü harf Ü'dür. Türk alfabesi toplamda 29 harf içerir ve bu harflerin 8'i ünlü, 21'i ise ünsüzdür. İnce ünlü harfler: e, i, ö, ü. Kalın ünlü harfler: a, ı, o, u.

29 harfli Türk alfabesi, 1 Kasım 1928 tarihinde kabul edilmiştir.

"36 sessiz" ifadesi, Türkçe'de yaygın olarak kullanılan bir terim değildir. Ancak, "sessiz" kelimesi şu anlamlara gelebilir: Sesi olmayan, ses çıkarmayan. Ses, gürültü çıkarmadan yapılan. Az konuşan, suskun. Yumuşak huylu, kendi hâlinde ve sakin (kimse). Ünsüz (harf). Eğer bu ifade bir bağlamda kullanılıyorsa, daha fazla bilgi vererek yardımcı olabiliriz.

Türk alfabesinde "p" harfi, Arap alfabesinin Türkçe'ye uyarlanması sırasında eklenmiştir. Arap alfabesi, Türkçenin sesbirimlerini temsil etmekte yetersiz kaldığı için, 1928 yılında Mustafa Kemal Atatürk'ün önderliğinde Türk Harf İnkılabı gerçekleştirilmiş ve Latin alfabesi kabul edilmiştir.

"Türk" adının ortaya çıkışı, tarihçiler arasında farklı görüşlere sahiptir. Evrim Ağacı sitesine göre, "Türk" ifadesi, M.Ö. 2.000'li yıllarda ortaya çıkan ve kendilerine "Türk" demeye başlayan Ön Türkler tarafından kullanılmıştır. Wikipedia'ya göre, "Türk" adının bilim çevrelerince kabul edilen ilk kullanımı, 1. yüzyılda Romalı tarihçiler Pomponius Mela ve Plinius tarafından kaydedilmiştir. Bu bilgiler, "Türk" adının tam olarak ne zaman ortaya çıktığını kesin olarak belirlemeyi zorlaştırmaktadır.

Türk alfabesinde T harfi 24. sırada yer almaktadır. Alfabetik sıralama şu şekildedir: A, B, C, Ç, D, E, F, G, Ğ, H, I, İ, J, K, L, M, N, O, Ö, P, R, S, Ş, T, U, Ü, V, Y, Z.

"O" harfi, Türk alfabesinde 18. sırada yer alır çünkü alfabetik sıralamada yedinci sesli harf olarak kabul edilir.

Türk alfabesinde 8 tane ünlü harf vardır.

Türk alfabesinde 22 harfin olmamasının nedeni, Q, W ve X harflerinin Türkçede kullanılmayan sesleri temsil etmek için kullanılmasıdır.

İ harfi, Türk alfabesine aittir.

Türk alfabesi, 1 Kasım 1928 tarihinde kabul edilmiştir.

D ve T harfleri, Türk alfabesinde aynı sırada yer alır çünkü her ikisi de 5. harftir.

J harfi, Türk alfabesinde 13. sırada yer almaktadır.

21 ve 29 harflerin neden kaldırıldığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, 1 Kasım 1928'de kabul edilen 1353 sayılı yasayla 29 harften oluşan yeni Türk alfabesinin kabul edildiği bilinmektedir. Arap alfabesinin kaldırılmasının bazı nedenleri: Türkçe yazmaya yetmemesi. Öğretiminin ve kullanımının zor olması. Okur yazar oranının düşük olması. Yeni alfabenin kabulüyle, laik eğitimin güçlenmesi ve Türkçe üzerindeki Arapça-Farsça boyunduruğun kaldırılması hedeflenmiştir.

Ü harfi, Türk alfabesine 1 Kasım 1928 tarihinde kabul edilen kanunla birlikte dahil edilmiştir.

Ö harfi tipografi bağlamında, Türk alfabesinin on dokuzuncu harfi olarak değerlendirilir. Tipografi ise, harflerin, kelimelerin ve metinlerin düzenlenmesi, stilize edilmesi ve estetik bir şekilde sunulması sanatıdır. Dolayısıyla, Ö harfinin tipografi içindeki yeri, bu harfin yazı karakterlerinin düzenlenmesi ve metinlerdeki görünümü ile ilgilidir.

İı harfi, Harf Devrimi ile birlikte kaldırılmadı, çünkü bu harf, Latin harflerini esas alan Türk alfabesinin bir parçasıdır.