Şövalyelik

The Accolade tablosu, İngiliz ressam Edmund Blair Leighton tarafından 1901 yılında yapılmış ve Ortaçağ İngiltere’sinde bir şövalyenin şövalye ilan edilme törenini anlatmaktadır. Tabloda, diz çökmüş bir şövalyeye kılıcıyla dokunan ve onu şövalye ilan eden beyaz bir elbise ve kırmızı bir haç giyen bir kadın tasvir edilmiştir. Bu eser, aynı zamanda Ortaçağ romantizmine ve şövalyelik kurumunun idealize edilmesine atıfta bulunmaktadır.

Don Kişot'un amacı, Miguel de Cervantes'in romanında, şövalyelik geleneğini yeniden canlandırmak ve ülkesine hizmet etmektir.

Şövalyelerin giydiği zırhın adı "plaka zırh" olarak bilinir.

Parsifal, Richard Wagner'in üç perdelik bir operasıdır ve mitik İngiliz Kralı Artur zamanının bir şövalyesi olan Parzival'in Kutsal Kaseyi bulmak için geçirdiği serüveni anlatır. Operanın konusu: - Parzival, Kutsal Kase'yi koruyan özel şövalyelerin başında kral olan Amfortas'ın yaradan çektiği ızdırabı görür. - Daha sonra büyücü Klingsor'un büyülü ülkesine girer ve Klingsor'un kölesi olan Kundry ile karşılaşır. - Sonunda Parzival, Kutsal Kase krallığına geri döner ve Amfortas'ın yaralarını iyileştirir. Eserde işlenen temalar: merhamet, acının dönüştürücü gücü, cinsellik ve maneviyat arasındaki gerilim, kurtuluş gibi derin konuları içerir.

Şövalyelik romansları, Yüksek Ortaçağ ve Erken Modern Avrupa'nın aristokrat çevrelerinde popüler olan bir nesir veya ayet anlatı türüdür. Özellikleri: - Kahramanca niteliklere sahip şövalyelerin maceralarını anlatır. - Sadakat, onur ve saray sevgisini kutlayan idealize edilmiş bir uygar davranış kodunu vurgular. - Efsaneleri, peri masallarını ve tarihi okuyucuların zevklerine uyacak şekilde yeniden işler. Önemli örnekler: - Arthur romansları: Lancelot, Galahad, Gawain ve diğer "Yuvarlak Masa Şövalyeleri"nin maceraları. - Anonim eser: "Sir Gawain ve Yeşil Şövalye". - Thomas Malory: "Le Morte d'Arthur" (1485).

Şövalyelik ünvanı almak için Orta Çağ Avrupa'sında izlenen süreç şu aşamalardan oluşmaktaydı: 1. Eğitim: Genç bir aday, yaklaşık 7 yaşında, soylu bir ailenin yanında "squire" (silahşor) olarak eğitim almaya başlardı. 2. İleri Eğitim: Gençler, daha ileri düzeyde eğitim alır ve büyük savaşlara katılma fırsatı bulurdu. 3. Şövalyelik Ritüeli: Aday, resmi olarak "şövalye" olarak kabul edildiği bir törene katılırdı. Bu ritüel genellikle şu aşamalardan oluşurdu: - Hazırlık: Aday, törene uygun bir şekilde giyinir ve dini bir hazırlık yapardı. - Yemin: Şövalye adayı, Hristiyanlık değerlerine, adalete ve krallığa sadık kalacağına dair yemin ederdi. - "Dubbing": Mevcut bir şövalye veya lord, adayı dizleri üzerine vurarak ona "şövalye" unvanını resmi olarak verirdi. - Kutlama: Törenin ardından, adayın ailesi, arkadaşları ve diğer soylular bir kutlama yapardı. Bu süreç, hem fiziksel hem de manevi anlamda uzun ve zorlu bir hazırlığı gerektirmekteydi.

Şövalye isimleri genellikle tarih ve mitolojiden gelen güçlü figürlerden esinlenir ve sembolizmle doludur. İşte bazı örnekler: Erkek şövalye isimleri: - Sör Godwin; - Sör Jehen Maneater; - Gümüş Yılan Sir Amaud; - Muhafız Sör Wyatt; - Öncü Lord Percival; - Şampiyon Teagan. Kadın şövalye isimleri (dame olarak anılırdı): - Leydi Ysmeina; - Ejderha Yürekli Dame Mallot; - Karyalı Leydi Sabrina; - Yiğit Dame Matild; - Ateşli Yükselişin Finley'i. Ayrıca, Ortaçağ Avrupası'nda şövalye olmak için gerekli olan eğitim ve ritüelleri de göz önünde bulundurmak gerekir.