Saray

Aynalıkavak Sarayı'nda yaşamış bazı kişiler: Sultan III. Ahmet. Sultan III. Selim. Rus ve İngiliz elçileri. Sultan II. Mahmud. Ayrıca, Aynalıkavak Sarayı, Sultan IV. Murat ve Sultan İbrahim dönemlerinde de rağbet görmüştür.

Çırağan Sarayı, 1986 yılında Türk hükümeti tarafından yabancı yatırımcılara 49 yıllığına kiraya verildiği için otel olmuştur. 1990 yılında tamamlanan çalışmaların ardından saray, "Çırağan Palace Kempinski" adıyla 5 yıldızlı otel olarak işletilmeye başlanmıştır.

Seferli Odası, Topkapı Sarayı'nda bulunmaktadır. Seferli Koğuşu olarak da bilinen bu yapı, İstanbul'un Fatih ilçesine bağlı Cankurtaran mahallesinde yer almakta olup, diğer kategorisinde sınıflandırılmıştır. Seferli Odası, Enderun mektebinin bir sınıfıdır ve padişahın kıyafet, sarık ve havlu gibi eşyalarının bakımından sorumlu olan iç oğlanlarının eğitim gördüğü yerdir.

Çırağan Sarayı, kaynak yaratma amacıyla 2004 yılında satılmıştır. Maliye Bakanlığı, Hazine'den irtifak yoluyla alınan araziler üzerinde kurulan turistik tesisleri, bu taşınmazları kiralayan kişi veya kuruluşlara satma kararı almıştır. Satılacak tesisler arasında Alman Kempinski tarafından işletilen Çırağan Sarayı da bulunuyordu.

Dolmabahçe Sarayı, Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Milli Saraylar Daire Başkanlığı'na bağlıdır.

Topkapı Sarayı Haremi'nde 400'den fazla oda bulunmaktadır.

Edep Ya Hu ifadesi, Osmanlı'da farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir. Münevver Ayaşlı'nın "Edep Yâ Hû" kitabı, Osmanlı sarayındaki adet ve merasimleri, sarayda ve haremde yaşanan olayları ele alır. Mehmet Anıl'ın "Edep Ya Hû" romanı ise Osmanlı'da eşcinselliği ve bir eşcinselin hayatını anlatır.

Tokyo İmparatorluk Sarayı, Chiyoda semtinde yer almaktadır.

Topkapı Sarayı, dört ana bölümden oluşmaktadır: 1. Birun (Hizmet ve Koruma Alanı). 2. Dîvân-ı Hümâyun (İdari Merkez). 3. Enderûn (Eğitim Alanı). 4. Harem (Padişahların Özel Yaşam Alanı).

Tokyo İmparatorluk Sarayı'nda Japonya İmparatoru ve İmparatorluk Ailesi yaşamaktadır. Sarayda ayrıca İmparatorluk ailesinin özel konutları, bir arşiv, müzeler ve idari ofisler de bulunmaktadır.

Dolmabahçe Sarayı Baltacılar Dairesi, 1985 yılında TBMM Başkanlık Divanı'nın kararıyla Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi (MSGSÜ) Devlet Konservatuvarı'na geçici olarak tahsis edilmiştir. 2017 yılında, TBMM Başkanlık Divanı'nın yeni bir kararıyla Baltacılar Dairesi'nin orijinal yapısına döndürülmesi planlanmış ve MSGSÜ'nün kullanımı iptal edilmiştir. Restorasyon çalışmaları tamamlandığında, Baltacılar Dairesi'nin Millî Saraylar'a bağlı bir ihtisas kütüphanesi olarak hizmet vermesi öngörülmektedir.

Katerina Sarayı, Rusya'ya aittir. Rusya'nın St. Petersburg kentinin 30 km güneyindeki Tsarskoye Selo (Puşkin) kasabasında bulunan bu saray, Rus çarlarının yazlık ikametgâhı olarak kullanılmıştır. I. Katerina döneminde inşa edilmeye başlanmış, kızı Elizabeth tarafından yeniden yaptırılmıştır. II. Katerina döneminde İskoçyalı mimar Charles Cameron ile birlikte sarayda düzenlemeler yapılmıştır.

Akasaka Sarayı, Japonya hükûmetine aittir. Orijinal olarak 1909 yılında kraliyet ailesi için tamamlanmış olan yapı, günümüzde Japon hükûmetine ait iki resmi misafirevinden biridir.

Çırağan Sarayı'nın Sultan Abdülmecid'e ait olmamasının nedeni, sarayın inşaatının Abdülmecid döneminde başlamış ancak onun vefatından sonra kardeşi Sultan Abdülaziz tarafından tamamlanmış olmasıdır. Sultan II. Mahmud, 1834 yılında mevcut yalıyı yıktırarak ilk sarayı inşa ettirmeye başlamış, ancak bu sarayın tamamlandığını göremeden vefat etmiştir.

Dolmabahçe Sarayı'nın en değerli hazinesi olarak birkaç önemli unsur öne çıkmaktadır: Milli Saraylar Resim Müzesi: Saray yerleşkesindeki Veliaht Dairesi'nde yer alan bu müze, padişah portreleri ve oryantalist eserler gibi çok sayıda değerli tabloya ev sahipliği yapmaktadır. Muayede Salonu: Sarayın en dikkat çekici bölümlerinden biri olan bu salon, mavi renkli kubbesi, görkemli sütunları ve kalem işleri ile öne çıkmaktadır. Atatürk'ün Odaları: Atatürk, 1927-1938 yılları arasında Dolmabahçe Sarayı'nda yaşamış ve bu odalarda vefat etmiştir.

Raht hazinesi, Osmanlı Devleti'nde padişahın at binit takımlarının muhafaza edildiği bir hazinedir. Özellikleri: İç hazine (enderun hazinesi) fonlarından biridir. Bürokratik işlerinden sorumlu kişi, Istabl-ı Âmire Teşkilatının yöneticisi olan Mirâhûr-ı evvel'dir. Önemli günlerde (bayramlar, sefer gidiş ve dönüşleri, düğünler) sadrazam, darüssaade ağası, nişancı, yeniçeri ağası ve kaptan paşa gibi devlet erkanı tarafından padişaha hediye edilen eyer ve raht takımları burada saklanırdı. Eşyalar, altın ve gümüş işçiliği ile yapılmış olup, elmas, inci, zümrüt, yakut gibi değerli taşlarla süslenmiştir. Devir teslim sırasında, eskiyen raht takımlarını tespit etmek ve padişaha layık olanları seçmek için eşyaların yoklaması yapılırdı. Kayıtları, raht katipleri tarafından tutulurdu.

Çırağan Sarayı ve Çırağan Köşkü arasındaki fark şu şekildedir: - Çırağan Sarayı: - İstanbul'un Beşiktaş ilçesinde, Çırağan Caddesi üzerinde yer alan tarihi bir saraydır. - 1863-1867 yılları arasında Sultan Abdülaziz tarafından yaptırılmıştır. - Ana bina, ağalar dairesi ve harem olarak üç bölümden oluşur. - 1980'li yıllarda restore edilerek otel haline getirilmiştir. - Çırağan Köşkü: - Belirtilen kaynaklarda Çırağan Köşkü'nden bahsedilmemektedir. Dolayısıyla, Çırağan Sarayı, Çırağan Köşkü'nden daha kapsamlı ve büyük bir yapıdır.

En çok saray yaptıran padişah, Osmanlı İmparatorluğu'nda Fatih Sultan Mehmet'tir. Fatih Sultan Mehmet, Topkapı Sarayı'nı İstanbul'da inşa ettirmiştir.

"Saraydaki Kedi" ifadesinin konusu, kullanıldığı bağlama göre değişiklik gösterebilir. "Hurrem Kedi Sarayda". "İki Saray Kedisi". Ayrıca, Osmanlı saray yaşamında kedilerin de yer aldığı ve sarayda özel kedi kapıları bulunduğu bilinmektedir.

Kış Sarayı, St. Petersburg'da, Rus çarlarının ana ikametgahı ve yönetim merkezi olarak hizmet vermek amacıyla inşa edilmiştir. İlk Kış Sarayı, 1721 yılında, Büyük Petro'nun yönetimi altında, mimar Georg Mattarnovi tarafından inşa edilmiştir. 1917 Ekim Devrimi sırasında Bolşevikler tarafından ele geçirilen saray, Sovyetler Birliği döneminde bir devlet müzesi olarak halka açılmıştır.